همزمان با شنیدن خبر خوش ارسال ماهواره  فجر به فضا خبر ارسال چندین ماهواره در کشورهای دیگر هم منتشر شد.

ماهواره فجر که مدل پیشرفته‌تر ماهواره امید است،۵۰ کیلوگرم وزن و قابلیت های یک "رادار حرفه ای" را دارد و از سلول های خورشیدی برای شارژ باتری و تولید توان و قرار گیری در مدارهای بالاتر استفاده می‌کند. مأموریت این ماهواره انتقال مداری، عکسبرداری (با قابلیت تفکیک ١٠٠٠ تا ۵۰۰ متر) برای نقشه برداری و هواشناسی و ماموریت‌های تحقیقاتی عنوان شده است.

محدودیت موشک های حامل های ماهواره ایران باعث شده تنها امکان قرار دادن ماهواره در مدارهای پایین وجود داشته باشد. اما ماهواره فجر به کمک رانشگر گاز سرد می‌تواند ارتفاع خود را افزایش دهد و در مدار بالاتری مستقر شود. به این ترتیب هزینه پرتاب (به نسبت قرار دادن ماهواره در مدار بالاتر به صورت مستقیم) کاهش می‌یابد و ماندگاری ماهواره در فضا افزایش پیدا می‌کند و از حدود ۳ ماه (در ماهواره‌های قبلی) به یک سال و نیم می رسد.

ماهواره فجر را ماهواره‌بر سفیر فجر (۱-ب) در مدار قرار داده که قابلیت حمل ماهواره را تا وزن ۵۰کیلوگرم در مدار بیضوی ۳۰۰-۴۵۰ کیلومتری دارد.

سازمان فضایی کشور اعلام کرده که پرتاب ماهواره‌های "آت ست"، "شریف ست"، "طلوع" و "ظفر" نیز در دستور کار قرار دارد

.

چین نیز در آخرین روزهای سال میلادی قبل ماهواره سنجش از دوری  Yaogan-23  را با موفقیت در مدار قرار داد. در  اوایل سال نو میلادی نیز هند ماهواره IRNSS 1D  را که چهارمین ماهواره از سری خودش است را در مدار قرار داد. این ماهواره یک ماهواره مربوط به سیستم ناوبری منطقه ای هند است که قرار است با هفت ماهواره کار خود را شروع کند. این سیستم Indian Regional Navigation Satellite System (IRNSS).  نام دارد. روسیه نیز در رقابت فضایی عقب نمانده است و در اوخر سال میلادی گذشته یک ماهواره نسل جدید GLONASS  را در فضا قرار داد.

به این ترتیب رقابت فضایی در منطقه کاملا جدی است و ما هرچند گامهای موثر و خوبی در این زمینه برداشته ایم ولی همچنان در ابتدای راه هستیم و می طلبد که مسئولین بودجه و توجه بیشتری را به این حوزه معطوف دارند.